1819: Oplaaiend antisemitisme in Duitsland
Na het verlenen van economische en burgerrechten aan de Joden breken in heel Duitsland gewelddadige anti-Joodse rellen uit. De strijdkreet is “Hep! Hep!” Dit werd ook door de kruisvaarders gebruikt als acroniem van de eerste letters van het Latijnse Hierosolyma est perdita (‘Jeruzalem is verloren’).
1831: Franse militaire interventie
De landstreek Palestina werd veroverd door het moderne leger van de, door Frankrijk gesteunde, Egyptische leider Mohammed Ali. Er komt vervolgens een Egyptische migratiestroom naar het gebied op gang. In 1840 wordt het Ottomaanse gezag in Palestina met Britse hulp hersteld.
1840: Brits christenzionisme
De Britse minister van Buitenlandse Zaken Lord Palmerston geeft zijn ambassadeur de opdracht om de terugkeer van de Joden naar Palestina bij de Turkse sultan aan te bevelen. Een week later bericht de London Times over een plan “om het Joodse volk terug te planten in het land van hun voorvaderen”. Auteur van het plan is de invloedrijke christenzionist Lord Shaftesbury, een vriend van Palmerston. Het plan wordt officiële Britse politiek, maar strandt een paar jaar later als de regering valt en Palmerston opstapt.
In 1844 stelt de Britse predikant Samuel Bradshaw voor dat het Britse parlement vier, en de Anglicaanse kerk één miljoen pond sterling ter beschikking stelt voor het herstel van het volk van Israël in het Land van Israël.
1840: Joods Jeruzalem
Uit een nieuwe volkstelling blijkt dat Joden de meerderheid van de bevolking vormen in Jeruzalem.
1849: Jodenzending
De London Society for the Promotion of Christianity amongst the Jews bouwt een klein ziekenhuis in de Joodse wijk in Jeruzalem.
1851: De christelijke status quo geregeld
De Ottomaanse overheid publiceert een firman (decreet) dat de status reglementeert van de verschillende christelijke stromingen in hun heilige plaatsen in Jeruzalem en Bethlehem. Deze regeling krijgt algemeen bekendheid als de Status Quo. Tijdens het Britse mandaat over Palestina (1920-1948) wordt het principe van de Status Quo ook van toepassing op joodse heilige plaatsen, zoals de Westmuur in Jeruzalem en het Graf van Rachel in Bethlehem.
1853: Krimoorlog
Tijdens dit conflict, dat tot 30 maart 1856 zal duren, vecht Rusland aan de ene kant en een coalitie van Engeland, Frankrijk, Turkije en Sardinië aan de andere kant. De directe aanleiding is het Russisch-Franse (en daarachter de Russisch-Orthodoxe – Rooms-Katholieke) geschil over het beheer van de christelijke heilige plaatsen in Palestina.
1858: Genocidaal Frans antisemitisme
De Franse socialistisch-anarchistische filosoof Pierre Proudhon schrijft: “De Joden zijn de bron van alle kwaad […] Wij zouden dit ras moeten terugsturen naar Azië of hen uitroeien.”
1861: Vertrek-oproepen aan Joden
De invloedrijke Duitse rabbijn Hirsch Kalisher roept de Europese Joden op om naar Palestina te vertrekken en niet te wachten tot God Zijn wonderen gaat verrichten. Het jaar daarop publiceert de Duits-Joodse socialist Mozes Hess zijn boek Rome en Jeruzalem, waarin hij de dramatische situatie van het Europese Jodendom analyseert en vervolgens argumenteert dat in Palestina een Joodse staat moet worden gevestigd. “Niet religieuze hervormingen, noch de doop, niet de Verlichting, noch emancipatie zullen voor de Joden toegang tot het sociale leven in Europa betekenen”, betoogt Hess.
1863: Hebreeuwse media
In Jeruzalem verschijnen de eerste twee Hebreeuwstalige kranten: Ha’Levanon en HaVazellet.
1867: Opkomst van het Liberale Jodendom
Het Liberale Jodendom manifesteert zich vooral in Duitsland en Oostenrijk-Hongarije en is een uitvloeisel van de ‘’Haskalah’, de Joodse emancipatiebeweging die voortkomt uit de Verlichting. De stroming beoogt nationale en culturele assimilatie en een breuk met de nationale traditie. Dat laatste wil men onder andere bereiken met het uit de gebedenboeken doen schrappen van verwijzingen naar Zion, Jeruzalem en de [heropbouw van de] Tempel. De joodse religie moet uitsluitend gebaseerd worden op de ‘eeuwigheidswaarde van het Jodendom’, met de synagogen als plaatselijke vervangers van de Tempel.