De grootste en belangrijkste minderheden

Op deze pagina proberen wij een zo duidelijk mogelijk beeld te schetsen van de grootste en belangrijkste minderheidsgroepen in Israël. De termen kunnen voor de neutrale lezer enigszins verwarrend zijn. Zijn Druzen bijvoorbeeld geen Israëlische Arabieren als zij ook in het bezit zijn van een Israëlisch paspoort? En geldt dat niet ook voor de bedoeïenen? Als we kijken naar een classificatie op basis van etnische achtergrond dan is het antwoord ‘ja’. Toch maken we hier een onderscheid. We doen dit, omdat wij zo veel mogelijk de lijn volgen van hoe deze groepen zichzelf noemen binnen de Israëlische samenleving. Ook bestaan er onder deze groepen verschillen met betrekking tot de loyaliteit aan de staat en hun rol binnen de samenleving.

Israëlische Arabieren

Na Joden vormen Israëlische Arabieren de grootste bevolkingsgroep in Israël. Zij worden ook wel Israëlische Palestijnen genoemd. Dit is de benaming voor mensen die in het mandaatgebied Palestina woonden en na de wapenstilstand in 1948 binnen de Israëlische grenzen bleven wonen. Zij vormen de grootste groep binnen de Arabische minderheid. Israëlische Arabieren wonen voornamelijk in Noord-Israël en bedragen ongeveer 1,6 miljoen mensen; 21% van de Israëlische bevolking. Van hen is 83% islamitisch en 8% christen. De overige Israëlische Arabieren hangen verschillende stromingen aan binnen de Islam of het Christendom. Hier wijden wij verder niet over uit. Veel van de Israëlische Arabieren hebben ook familie in de Palestijnse gebieden wonen. Tussen 1948 en 1967 was het contact met hen nagenoeg afgesloten, omdat de Westelijke Jordaanoever in handen van Jordanië was. Dit veranderde na de Zesdaagse Oorlog in 1967 toen Israël dit gebied veroverde. Als gevolg hiervan konden Israëlische Arabieren weer contact opnemen met hun familieleden. Daarnaast werd deze groep zich steeds meer bewust van de mogelijkheden om binnen Israël een stempel op de politiek te drukken.

Israëlische Arabieren hebben vaak sympathie voor de Palestijnen die op de Westoever en in Gaza wonen. Dit varieert van mensen die vinden dat de Joodse staat bestaansrecht heeft naast een Palestijnse staat tot mensen die geloven dat heel het gebied (Israël en de Palestijnse gebieden) één staat zou moeten worden.

Israëlische Arabieren zijn volwaardige staatsburgers van Israël. Zij hebben stemrecht, betalen belasting en studeren aan Israëlische universiteiten, maar hoeven niet te dienen in het leger. Zij kunnen zich wel aanmelden als vrijwilliger, maar dat gebeurt zelden. 

Druzen

De Druzen zijn een kleine religieuze gemeenschap, die ongeveer in de elfde eeuw is gesticht. Zij vormen ongeveer 1,6% van de bevolking van Israël en zij wonen al eeuwen in Israël, Syrië en Libanon. In Israël wonen ongeveer 140.000 Druzen, met name in Noord-Israël en op de Golanhoogten. Na de oprichting van de staat Israël werden zij Israëlische staatsburgers en zijn zij over het algemeen trotse burgers van het land. Zij dienen in het leger en zijn politiek goed geïntegreerd, met Knessetleden over het gehele politieke spectrum. Hun loyaliteit ligt ten eerste bij het land waarin ze wonen en pas in de tweede plaats bij de andere Druzen in de regio. Wegens eeuwenlange vervolging van de Druzen in omliggende landen, staan de Druzen in Israël bekend als zeer gemotiveerde soldaten. Zij zijn dan ook trots om in Israël te wonen, waar zij de vrijheid hebben om hun eigen geloof en cultuur uit te dragen.

Dit is anders voor de ongeveer 20.000 Syrische Druzen, die op de Golanhoogten wonen. Tot 1967 waren zij onderdanen van de Syrische regering. Toen Israël in 1967 de Golanhoogten veroverde, bleven zij loyaal aan Syrië. Zij verwachtten namelijk dat de Golanhoogten in een eventueel vredesakkoord terug wordt gegeven aan Syrië, waardoor loyaliteit aan Israël in de toekomst gevaar oplevert. De Druzen op de Golan hebben over het algemeen geen Israëlisch staatsburgerschap. Zij kunnen dit wel aanvragen en krijgen, maar hebben dit zelden gedaan. Sinds de burgeroorlog in Syrië neemt het aantal aanvragen voor een Israëlisch paspoort onder Druzen wel toe, ook omdat de kans steeds kleiner lijkt te worden dat Israël de Golan ooit nog afstaat. Druzen op de Golan hoeven niet in het Israëlische leger te dienen, maar mogen dit op vrijwillige basis wel.

Bedoeïenen

Er wonen ongeveer 250.000 Bedoeïenen in Israël. De Bedoeïenen zijn een nomadisch volk, gespecialiseerd in het overleven in de woestijn, dat zich in het hele Midden-Oosten en Noord-Afrika heeft gevestigd.

Er is een groot verschil tussen Bedoeïenen, die in Noord- en Zuid-Israël wonen. De Bedoeïenen in Noord-Israël wonen in grote dorpen en kleine steden en voelen zich over het algemeen loyaal aan de staat Israël. Een groot percentage van de Noord-Israëlische Bedoeïenen dient in het leger, onder meer in een speciale ‘trackers-eenheid’ die sporen onderzoekt bij grensovergangen. In het zuiden is de situatie heel anders: veel Bedoeïenen wonen in niet-erkende dorpjes in de Negev-woestijn zonder elektriciteit en stromend water of in steden gebouwd door de Israëlische overheid. Zij hebben een wisselend gevoel jegens de Israëlische autoriteiten en identificeren zich ook minder met de staat Israël. De Israëlische staat wil graag dat Zuid-Israëlische Bedoeïenen hun nomadische leefstijl afzweren en een sedentair bestaan leiden, maar Bedoeïenen verzetten zich tegen deze pogingen en wensen hun “vrije”, nomadische leefstijl te behouden.

In de Egyptische Sinaï-woestijn wonen Bedoeïenen, die behoren tot dezelfde stam als in de Negev-woestijn. Na de verovering van de Sinaï door Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog, kwamen deze Bedoeïenen weer in contact met elkaar. Toen Israël in 1978 vrede sloot met Egypte en de Sinaï afstond, werden zij weer gescheiden. Vandaag de dag houden zij nog steeds contact met elkaar door middel van huwelijken tussen de stammen en een smokkelnetwerk tussen Israël en Egypte dat via deze stammen loopt.

Circassiërs

Ondanks het feit dat er maar 5000 in Israël wonen, is het toch een aanzienlijke en interessante minderheid. De Circassiërs komen oorspronkelijk uit het Kaukasusgebergte en hebben zich in de vijftiende eeuw bekeerd tot de Soennitische Islam. Dit is de religie die zij tot op de dag van vandaag belijden. Er zijn twee dorpen in Israël waar de Circassiërs wonen: Kfar Kama en Rihaniya. In deze dorpen hebben zij een cultureel centrum opgericht om bezoekers voorlichting te geven over hun afkomst en cultuur. De kinderen gaan naar Israëlische scholen in de omgeving, waardoor zij vanaf jonge leeftijd goed Hebreeuws leren. Toch houden de Circassiërs ook hun eigen taal in stand: het Adyghe. De mannen hebben, net als Druzen en Israëlische Joden, dienstplicht en gaan op hun achttiende verjaardag het leger in. Zij zijn over het algemeen trots om het land te dienen, waar zij in vrijheid leven.